ธรรมชาติประการหนึ่งของคนในลิฟท์คือ ทุกคนจะวางตัวเย่อหยิ่งไม่รู้จัก ไม่มองหน้ากัน ไม่ยิ้มแย้ม

ตาจ้องที่เลขบอกชั้น บรรยากาศเย็นยะเยือกเหมือนเกิดสงครามเย็น แต่คุณอาจเปลี่ยนแปลงมันได้โดย

1. สังขี้มูกใส่ผ้าเช็ดหน้า ส่งให้คนรอบ ๆ ดู ถามว่า “ขี้มูกสีนี้มีเชื้อหวัดมรณะไหมครับ?”

2. กรณีที่ขึ้นหลายชั้น แกว่งตัวไปมาให้ลิฟท์โยกเยก พลางร้อง “ฮุยเลฮุย”

3. แจกนามบัตรและขอนามบัตร

4. ทำเสียงบึมทุกครั้งที่มีคนกดปุ่ม

5. จับมือคนที่เข้าใหม่ พลางพูดว่า “ยินดีต้อนรับ ขอให้เดินทางโดยสวัสดิภาพ”

6. ร้อง “ติ๊งต่อง” ทุกครั้งที่ประตูเปิด

7. ไอแห้ง ๆ เป็นระยะ บ่นพึมพำว่ายาวัณโรคหมดหลายเดือนแล้ว

8. ยืนเงียบ ๆ ที่มุมในสุด หันหน้าชิดฝา ไม่ขยับร่างกาย พึมฟพำคาถา ไม่ต้องลงแม้แต่ลืฟท์จะขึ้นสุดแล้ว

9. ผายลมต่อเนื่อง มองผู้หญิงข้าง ๆ แล้วยิ้ม

10. รำมวยไทเก๊ก หรือร้องเพลงธรณีกรรณแสง

11. พูดเสียงดังว่า “เอ๊ะ ปุ่มอะไร?” แล้วกดปุ่มสีแดงที่เขียนว่าหยุดฉุกเฉิน

12. แง้มกระเป๋าถือ ชะโงกหน้าดูข้างใน พูดกับกระเป๋าว่า “คุณสบายดีไหม? อากาศในนั้นพอหายใจหรือเปล่า? เดี๋ยวก็ถึงแล้ว”

13. ทำอาการผีเข้าหรือทรงเจ้า สั่นกระตุก

14. กดทุกปุ่มที่มี เพื่อให้ลิฟท์จอดทุกชั้นแล้วหันมายิ้มรับคำขอบคุณ (ถ้ามี)

15. บ่นดัง ๆ ว่า ลิฟท์ตัวนี้มีคนตายมากี่ศพ ตกเป็นประจำ ชอบติดอีกต่างหาก

หึ หึ หึ มุขเยอะนะครับเนี่ย เดวไปคิดมุขด่าพี่เคนดีก่า(ล้อเล่ครับ)

หึ หึ หึ พี่เคนพี่เจอดีแน่ครับ