เรื่องนี้มาจากชีวิตจริงของผม(ไม่ได้โกหกนะถามพี่เคนเอาถ้าไม่เชื่อ)

วันหนึ่งขณะที่ผมกำลังเตรียมส่งงานค้างอาจารย์วิชาสาระเพิ่ม(วิชาการอ่าน)

อยู่ดีๆอาจารย์ก็เดินมาแล้วบอกว่าเอาล่ะทุกคนมารับข้อสอบได้ พอผมได้ยินผมก็ตกใจ

อย่างแรงทั้งที่ อาจารย์ไม่ได้บอกผมล่วงหน้า สุดท้ายผมก็ต้องทำใจสอบทั้งที่ไม้ได้อ่านหนังสือแถม

ข้อสอบแต่ละข้ออาจารย์แกก็ออกซะยากจนผมงงเป็นไก่ตาแตกหมดเลย


เวลาผ่านไป1ชั่วโมง(วิชานี้มี2ชั่วโมง) ผมตอบได้ประมาข้อสองข้อในขณที่ผมกำลัง งงอย่างแรงอยู่

นั้นความคิดชั่วๆก็เข้ามาในหัวผมจึงตัดสินใจที่จะลอกข้อสอบเพื่อนคนข้างของผมในตอนผมไม่สน

ด้วยซำว่า จะโดนอาจารย์กาหัวกระดาษหรือไม่

เมื่อผมเหลือบไปผมก็ต้องตกใจหนักกว่าเก่า

เมื่อเพื่อนคนที่ผมจะลอกมันดันไม่ทำซักข้อ แล้วมันดันเล่นเกมส์ในโทรศัพท์ซะงั้น



แล้วเมื่อผมตั้งงสติได้ผมก็มองไปอีกทางของไอคนเล่นโทรศัพท์ปรากฏว่าผมต้องตกใจหนักกว่า

เมื่อกี้อีก เมื่อเพื่อนคนที่ผมหันมาอีกทางมันเปิดสมุดดูเฉลยซะงั้น ผมเลยถามมันว่า

"เฮ้ยแกทำไมดูหนังสือวะแบบนี้มันโกงนี่หว่า"มันมองมาทางผมแล้วพูดด้วยเสียงอันย้ยยหันตัวผมว่า

"ไอโง่เอ๊ยนี่แกไม่รู้หรอว่าอาจารย์ให้ดูสมุดจดได้"

เพียงคำพูดประโยคเดียวก็เล่นซะผมอึ้งกิมกี่อย่างหนัก

เมื่อสอบเสร็จผมก็ลองถามตัวเองว่ามันใช่การสอบอยู่หรอเนี่ย


ช่วยติชมหน่อยนะครับ