คืนหนึ่ง ชูศักดิ์ คัดเสื้อผ้าทั้งของตนและครอบครัวไว้ได้กองโต
เพื่อจะนำไปบริจาคให้ผู้ประสบภัยน้ำท่วม แต่ก่อนที่เขาจะเก็บใส่ถุง
เขาพลิกกระเป๋าเสื้อ และกางเกงทุกตัวเพื่อตรวจหาสิ่งของที่อาจหลงเหลืออยู่
ปรากฎว่าในกระเป๋ากางเกงตัวโปรดในอดีต
เขาได้พบใบซ่อมนาฬิกาซึ่งได้ส่งซ่อมไว้เมื่อเกือบสองปีที่แล้ว

นาฬิกาเรือนนี้เขาซื้อมาจากยุโรปเป็นรุ่นที่ไม่มีจำหน่ายในนี้
ทางห้างได้ขอเวลาสี่เดือนสำหรับจัดหาอะไหล่จากโรงงาน เป็นเหตุให้เขาลืมนาฬิกาเรือนนี้ไป
ตามเงื่อนไขที่ระบุไว้ ทางห้างฯจะไม่รับผิดชอบต่อการสูญหาย

รุ่งขึ้น ชูศักดิ์ รีบไปที่ห้างฯ ตั้งแต่เช้า แล้วยื่นใบซ่อมให้เจ้าหน้าที่แผนกซ่อม
เขาเห็นเจ้าหน้าที่สาวขมวดคิ้วเพ่งดูวัน-เดือน-ปี ให้แน่ใจ
จากนั้น เจ้าหน้าที่ผู้นั้นหันไปกดดูคอมพิวเตอร์อย่างคล่องแคล่ว

"นาฬิกาเรือนนี้ยังอยู่ค่ะ"
ชูศักดิ์ถอนใจด้วยความโล่งอก
"เรือนนี้จะซ่อมเสร็จวันศุกร์นี้ค่ะ"

นี่ผมลืมจนจำได้ คุณยังซ่อมไม่เสจอีกหรอ

โหย ลืมเป็นปีมันยังซ่อมไม่เสร็จ
ผมว่าผมหาร้านใหม่ไปนานแล้วนิ

2 ปี นาฬิกา ขึ้นสนิม แล่ว

นาฬิกา ผลิตจากดาวไหนหลอครับ ต้องให้ช่างงัดแงะ กว่าจะซ่อมเส็จ เหอะๆ